سلام یانگوم، ما تو را جمعه ها در تلویزیون می بینیم، عکس هایت را هم دیروز در اینترنت تماشا می کردیم و به تفاوت های کیفی پی می بریم (منظورم کیفیت سریال است،) یانگوم جان تو خبر نداری ما چه می کشیم (نترس چیز بد و بی تربیتی نمی کشیم.)
و نمی دانی الان مهمترین مساله مملکت ما این است که فوتبالیست های تیم ملی با شلوارک نروند ناهار بخورند. شلوارک خوب نیست یانگوم، خیلی خطر داره یانگوم، تو نمی دانی که اخیراً گفته اند دانشگاه ها محل فساد هستند و دوم خرداد هم محل انحراف.
یادش بخیر یانگوم، فساد و انحراف در گذشته صفایش بیشتر بود، یانگوم جان تو نمی دانی در اینجا پنج، شش پست مهم را می دهند به یک آقایی. او می گوید ریاست ستاد مبارزه با قاچاق کالا شغل نیست، راستی یانگوم اگر شغل نیست پس الف) تفریحات سالم است؟ ب) دستگرمی است؟ ج) مرغ ماهی خوار است؟ د) میزان الحراره است؟ یانگوم جان بگو چیست پس؟
یانگوم مهربان، ما شاهد فداکاری های تو در دربار هستیم اما این کارها آخر و عاقبت ندارد از دربار بیا بیرون و به ما بپیوند، یا لااقل بیا عضو این معاونت رسانه یی ریاست جمهوری شو و برای تمام تیترها و مطالب روزنامه ها یک جوابیه بنویس و بفرست، باور کن از بیکاری بهتر است، یانگوم، تو نمی دانی مدتی است من هرچه می نویسم یک جایش حذف می شود. دیروز رسماً مطلب را ریخته بودند توی چرخ گوشت. چرخ گوشت که نمی دانی چیست. در دهه تو حتی در دربار استکباری ات هم چرخ گوشت نبوده. حیف در یک قرن پیش زندگی می کنی وگرنه با هم چت می کردیم و همه مشکلاتمان را برایت می گفتم .

حرف قشنگ()

کاش سکوتم صدا داشت ...
آنوقت میدیدی که با هر سکوتم ،
چقدر بوی نامت در همه جا پراکنده میشد.

"ای کاش می شد که آنقدرخوب بود که فرصت خوب بودن را ازدیگران گرفت،
و ای کاش می شد که آنقدر از بدیها دور می شدیم که دیگر هیچگاه دست نا زیبای بدیها به ما نمی رسید"
من امشب وارد بیست  و سومین سال زندگیم می شم  و بازم مث هر سال احساسات یکروزگی خودمو مرور می کنم .

احساسم ذره ای تغییر نکرده و روحم مثل همیشه تو درک گفته های تو عاجز مونده !!!
بیست و سه سال از این اتفاق میگذره...  
و من هنوز هم درک نکردم چرا انسانها معتقدند لحظه تولد زیباترین لحظه زندگییه !! 
کودکی را به خاطره سپردم ، نوجوانی را پشت سر نهادم ، به جوانی رسیدم ،
 حربه ی کودکیم اشک و حربه ی نوجوانیم فغان بود ،ولی .... اکنون در برابر تو حربه ای ندارم .
 اما نه ... کمی بیشتر که فکر می کنم نقطه های روشنی در ذهنم احساس می کنم
 و صدای ضربان قلبم را می شنوم که بلندتر شده انگار وجود نزدیک تو را به من گوشزد می کنند . 
و من باز هم متوجه می شوم که تنها مسبب احساس دوری از تو و احساس خلاء خودم بوده ام !!
هر سال در این روز و تو این شب یلدا بیش از هر وقت دیگری به یادت خواهم بود خدای خوبم ...

ای شمع خاموش

ای بخت خفته

ای مادرم، ای بوستان رفته برباد

ای بلبل بی نغمه در چنگال پائیز

ای مرغ عرشی کز پس عمری اسیری

سوی خدا با خاطری شاد

پرواز کردی زین قفس، آزاد آزاد

جای تو خالی

پنداشتی آن مهر ها را بردم از یاد؟

نه ...  این فسانه است

هرگز فراموشت نخواهم کرد، مادر !