خدا پرسید پس تو می خواهی با من گفتگو کنی ؟ 

من در پاسخش گفتم : اگر وقت دارید  

 خدا خندید :

     وقت من بی نهایت است    

در ذهنت چیست که می خواهی از من بپرسی ؟

پرسیدم : چه چیز بشر شما را سخت متعجب میسازد ؟

خدا پاسخ داد:  کودکی شان .

اینکه آنها از کودکی خسته میشوند ، عجله دارند که بزرگ شوند ،

و بعد دوباره پس از مدتها ، آرزو می کنند که کودک باشند .

  ... اینکه آنها سلامتی خود را از دست می دهند تا پول بدست بیاورند .

  و بعد پولشان را از دست می دهند تا دوباره سلامتی خود را به دست بیاورند

اینکه با اضطراب به آینده می نگرند ، و حال را فراموش میکنند

و بنابراین نه در حال زندگی میکنند و نه در آینده

اینکه آنها به گونه ای زندگی می کنند که گویی هرگز نمی میرند ،

و به گونه ای می میرند که گویی هرگز زندگی نکرده اند

   دست های خدا دستانم را گرفت

          برای مدتی سکوت کردیم

   و من دوباره پرسیدم : به عنوان یک پدر ، می خواهی کدام درسهای زندگی را

فرزندانت بیاموزند ؟

او گفت: بیاموزند که آنان نمی توانند کسی را وادار کنند که عاشقشان باشد .

همه کاری آنها می توانند بکنند این است که

اجازه دهند خودشان دوست داشته باشند

بیاموزند که درست نیست خودشان را با دیگران مقایسه کنند

بیاموزند که فقط چند ثانیه طول می کشد تا زخم های عمیقی

 در قلب آنان که دوستشان داریم ، ایجاد کنیم .

اما سالها طول می کشد تا آن زخمها را التیام بخشیم .

بیاموزند ثروتمند کسی نیست که بیشترین ها را دارد

کسی است که به کمترین ها نیاز دارد.

بیاموزند که آدم هایی هستند که آنها را دوست دارند

فقط نمی دانند که چگونه احساساتشان را نشان دهند .

بیاموزند که دونفر می توانند با هم به یک نقطه نگاه کنند

و آن را متفاوت ببینند .

بیاموزند کافی نیست فقط آنها دیگران را ببخشند

بلکه آنها باید خود را نیز ببخشند .

من با خضوع گفتم :

از شما به خاطر این گفتگو متشکرم

آیا چیز دیگری هست که دوست دارید فرزندانتان بدانند ؟

خداوند لبخند زد و گفت :

فقط این را بدانند که من همیشه اینجا هستم .

                                                 همیشه ....